Skip to main content

Schrijf je in voor de PBB nieuwsbrief

* indicates required

Wij sturen je alleen een email om te beantwoorden of een Nieuwsbrief te versturen.

Je kunt je op elk moment afmelden door te klikken op de link in de voettekst van onze e-mails. Voor informatie over ons privacybeleid, bezoek onze website.

We use Mailchimp as our marketing platform. By clicking below to subscribe, you acknowledge that your information will be transferred to Mailchimp for processing. Learn more about Mailchimp's privacy practices here.

De sabbat deel III: Een nieuwtestamentische interpretatie

Henk de Cock
14 maart 2016

De geestelijke betekenis van de sabbat komt vooral naar voren in het Nieuwe Testament. De opvatting dat God een speciale dag of plaats gekozen zou hebben om Hem te aanbidden, wordt daarin totaal ongedaan gemaakt.


schaduw zijn van hetgeen komen moest

In het nieuwe verbond is er geen sprake meer van ‘heilige‘ plaatsen (Joh. 4:20-24). Noch zal ooit het geestelijke leven van de mensen beoordeeld worden op grond van uiterlijke dingen, zoals het zich onthouden van bepaalde gerechten en het houden van feesten en speciale dagen:Laat dan niemand u blijven oordelen inzake eten en drinken of op het stuk van een feestdag, nieuwe maan of sabbat, dingen die slechts een schaduw zijn van hetgeen komen moest, terwijl de werkelijkheid van Christus is” (Kol. 2:16-17). Toen de Galaten – die in antwoord op hun geloof in het evangelie vervuld waren met de heilige Geest – de sabbat begonnen te vieren, was dit een aanleiding voor Paulus om te vrezen dat al zijn inspanningen voor hen tevergeefs geweest waren: “Dagen, maanden, vaste tijden en jaren neemt gij waar. Ik vrees, dat ik mij wellicht tevergeefs voor u ingespannen heb” (Gal. 4:10-11). Hetzelfde moet gezegd worden van de mensen die de Joodse sabbat willen invoeren in het nieuwtestamentische christendom, en zich er op beroemen dat ze de wet van God met meer nauwgezetheid vervullen dan de mensen die op zondag naar de samenkomst gaan.
Door het debat over de zevende dag wordt de eenheid en de vrede in de gemeenten nog meer verstoord waardoor, paradoxaal, de beoogde sabbatsrust uit de harten verdwijnt. De heethoofden, die de discussie over schaduwen warm houden, richten de aandacht op rituele factoren, die nooit één zondaar tot volmaaktheid hebben gebracht (Hebr. 10:1). Ondertussen verdwijnt de prediking van het volbrachte werk van Jezus naar de achtergrond. Men besteedt meer aandacht aan bepalingen voor het vlees – die slechts opgelegd waren tot de tijd van het herstel, d.w.z. tot de ingang van het nieuwe verbond (Hebr. 9:10) – dan aan de opdracht van Jezus om Zijn getuigen te zijn. Als waarschuwing hiervoor heeft Samuel een uitspraak gedaan met grote profetische betekenis: “Gij zult niet afwijken achter de ijdelheden, die baten nog redden kunnen: slechts ijdelheid zijn zij” (1Sam. 12:21). Waarom vermijden christenen niet dergelijke onderwerpen, waarmee ze nog nooit één enkele zondaar tot verlossing hebben kunnen leiden? Waarom besteden ze hun energie niet aan de verkondiging van Christus de gekruisigde (1 Kor 2:2), in plaats van ijdelheden die noch baten noch redden?


Gods wet is dat wij Hem liefhebben met geheel ons hart.


[row][column size=”1/2″]Het is absoluut onmogelijk om God te behagen door het houden van kalenderdagen. Want onze gemeenschap met God is niet de vrucht van krampachtige pogingen om nauwgezet verschillende schaduwbeelden na te leven, maar van het stoppen van het plegen van onrecht: “Gaat niet voort met huichelachtige offers te brengen – gruwelijk reukwerk is het mij; nieuwe maan en sabbat, het bijeenroepen der samenkomsten – Ik verdraag het niet: onrecht met feestelijke vergadering” (Jes. 1:13). De Farizeeën blonken uit in het houden van de sabbat, maar werden door Johannes ‘adderengebroed’ genoemd (Mat. 3:7). Jezus noemde hen huichelaars en blinde wegwijzers (Mat. 23:13-39). In werkelijkheid is het houden van een bepaalde dag nooit een kenmerk geweest van geestelijk leven. Vandaag bestaan er miljoenen goddeloze sabbattisten, binnen en buiten de grenzen van Israël, die weigeren Jezus aan te nemen als hun Verlosser. En niemand zal ooit van zijn zonde verlost worden door de dingen die hij voor God doet, hoe ijverig hij ook is. Verlossing is alleen mogelijk door het geloof in wat Jezus voor ons gedaan heeft aan het kruis. En dat is juist de onderliggende betekenis van onze sabbatsrust: Wat betreft onze volmaaktheid, stoppen we met onze werken voor God, in bewondering van de grote werken die Hij voor ons gedaan heeft!
Gods wet is dat wij Hem liefhebben met geheel ons hart. Dat betekent dat onze relatie met Hem absolute prioriteit is, in alle levensomstandigheden. De vraag is: Staan we klaar, met al die paradijselijke dingen om ons heen, om Jezus de eerste plaats te geven in ons leven? Hebben we geleerd om te rusten in Zijn genade, voordat we iets ondernemen voor onszelf, of voor Hem? Sabbat is de erkenning dat we in alle dingen volledig van de Schepper afhankelijk zijn. Eerst moeten we tot rust komen aan de voeten van Jezus, in vertrouwen op Zijn volbrachte werk, alvorens we tot andere activiteiten overgaan. Pas dan is er sprake van sabbat in ons leven (Hb 4:1-11)!

Helaas zijn christenen vaak bezig met het bouwen van allerlei paradijzen; zowel stoffelijk als geestelijk. En vervolgens nodigen ze God uit om hun werken te bekronen met Zijn zegen. Wonderlijk genoeg, zijn het altijd de ‘bouwlieden’ die Christus verwerpen als de uitverkoren, kostbare hoeksteen van Gods bouwwerk (1 Petr. 1:4-8). Ze zijn altijd bezig om hun eigen koninkrijkje te stichten en te verdedigen, en dat gebeurt vaak midden in de gemeente. Zij die in Jezus geloven zijn echter erfgenamen van een bouwwerk waarvan God de ontwerper en bouwmeester is (Hebr. 11:10).


Adam heeft nooit een paradijs geplant; hij moest alleen zorgen en waken voor wat de Heer voor hem geschapen had. Dat betekent dat de Schepper zelf zorg draagt voor de mens, zowel stoffelijk als geestelijk. Zijn opdracht aan de mens was alleen om Hem te gehoorzamen, door afstand te nemen van het eigenzinnige bepalen van wat goed en wat kwaad is (Gen. 3:1-5).
Tot aan de dag van vandaag, moeten velen nog verlost worden van het: “Dat regelen we zelf wel”; en “Dat maken we zelf uit”. Hoewel we geschapen zijn in Gods beeld, en ‘rentmeesters’ zijn van Zijn scheppingswerken, blijft het zoeken en vertoeven in gemeenschap van God, in totale afhankelijkheid van Hem, ons hoogste goed (Mat. 6:33).

[box box_color=”#eaffc9″ title_color=”#000″ title=”Reeks bijbelstudies over de Sabbat” ]Deze bijbelstudie is het tweede deel van een reeks. De overige delen zullen de komende weken verschijnen.

[/box]


Laatste berichten: